Κυριακή 26 Αυγούστου 2012

Sunday Reads: The Wolves of Mercy Falls, Forever by Maggie Stiefvater


When Sam met Grace, he was a wolf and she was a girl. Eventually he found a way to become a boy, and their love transformed from curious distance to the intense closeness of shared lives. That should have been the end of their story. But Grace was not meant to stay human. Now she is the wolf. And the wolves of Mercy Falls are about to be hunted in one final, spectacular kill.
Sam would do anything for Grace. But can one boy and one love really change a hostile, predatory world? The past, the present, and the future will all collide in one pure moment - a moment of death or life, farewell or forever.
http://maggiestiefvater.com/the-shiver-trilogy/forever/

 
Forever is the last installment in the Wolves of Mercy Falls trilogy and it is INCREDIBLE! It's a novel so captivating that i didn't want it to end. Seriously, i postponed to finish it just because i didn't want it to finish! Maggie Stiefvater's writing, as usual, is brilliant! The descriptions of the scenes or even better emotions...   oh... once again blew me away!

I fell in love with Sam and Grace's relationship in Shiver, i wanted Isabel to find healing in Linger and i totally converted to Team Cole in Forever! All four points of view captured me but i must admit i just loved reading all of the scenes in Cole's POV, he is hilarious!

Also, i really enjoyed the two different kinds of love in this book. Sam and Grace's silent argument with their eyes and Cole and Isabel's dancing... each couple expressed themselves in a different way, after all they were completely different people. And that was great. Love can't be the same for everyone!

As for the plot of this book, honestly for the half of it there isn't a lot going on. There is pretty much what we already know. Cole is desperately searching for a cure. Grace is a werewolf for half of the book and Sam misses her. Isabel is still depressed for her brothers death but she won't admit it to anyone. And at the same time, there is Tom Culpeper and his desire to get rid of all the wolves. What drives the plot forward is the fact that Tom Culpeper actually gets his wish and a massive hunt is about to get started. Everyone is in danger. So Sam and Cole have to come up with a plan to save the wolves before they're all murdered.

Truth is my favorite parts of Forever were with Sam and Cole. To watch them finally get along and start to understand each other and to watch their friendship slowly grow was great.

The last 50 or so pages of the book were so intense that literally had me in tears! I don't want to say anything specific for those of you who haven't read the book but want to read it... But the ending was bittersweet. First of all, i hated to see the series end. Also, in Maggie Stiefvater fashion: there isn't a tidy ending, all wrapped up in a bow, no matter how much we would have liked to see one. Overall, i loved this book and this trilogy. It may be one of the best series i've ever read!

Here are my reviews for Shiver and Linger.

 
Στο Ρίγος, η Γκρέις και ο Σαμ βρίσκουν ο ένας τον άλλον. Στην Άπνοια πρέπει να παλέψουν για να μείνουν μαζί. Στο Παντοτινά τα πράγματα δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο, γιατί οι κάτοικοι του Μέρσι Φολς έχουν σκοπό να εξολοθρεύσουν όλους τους λύκους…

Μπορεί ο Σαμ κι ο έρωτάς του για την Γκρέις να αλλάξουν πραγματικά έναν εχθρικό, αρπακτικό κόσμο;

Στο τελευταίο μέρος της συνταρακτικής τριλογίας που ξεκίνησε με το Ρίγος, το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον πρόκειται να συγκρουστούν σε μια ανόθευτη στιγμή – μια στιγμή ζωής ή θανάτου, ενός αντίο ή μιας αιωνιότητας…

http://www.patakis.gr/viewshopproduct.aspx?id=608622 )



Το Παντοτινά είναι το τελευταίο βιβλίο στην τριλογία Οι Λύκοι του Μέρσι Φόλς και είναι ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ!
Είναι ένα μυθιστόρημα τόσο σαγηνευτικό που δεν ήθελα με τίποτα να τελειώσει. Ειλικρινά, καθυστερούσα να το διαβάσω για να μην τελειώσει! Η γραφή της Maggie Stiefvater ως συνήθως είναι λαμπρή. Οι περιγραφές τοπίων ή ακόμα καλύτερα συναισθημάτων είναι συναρπαστικές.

Ερωτεύτηκα τη σχέση του Σαμ και της Γκρέις στο Ρίγος, ήλπιζα η Ιζαμπέλ να βρεί παρηγοριά στην Άπνοια και μετατράπηκα εντελώς σε fan του Κόουλ στο Παντοτινά. Και οι τέσσερις οπτικές γωνίες με μάγεψαν αλλά πρέπει να παραδεχτώ ότι λάτρεψα όλες τις σκηνές που δίνονταν από την οπτική του Κόουλ, είναι ξεκαρδιστικός!

Επιπλέον, μου άρεσαν ιδιαιτέρως τα δύο διαφορετικά είδη αγάπης που υπάρχουν σε αυτό το βιβλίο. Οι σιωπηλές διαφωνίες του Σαμ και της Γκρέις που γίνονται μόνο με τα μάτια τους και ο χορός της Ιζαμπέλ και του Κόουλ... κάθε ζευγάρι εκφράζεται με διαφορετικό τρόπο, έτσι κι αλλιώς είναι εντελώς διαφορετικοί χαρακτήρες. Και αυτό ήταν το ωραίο. Ο έρωτας δεν μπορεί να είναι ίδιος για όλους τους ανθρώπους.

Όσον αφορά την πλοκή σε αυτό το βιβλίο, ειλικρινά για το μισό περίπου δεν συμβαίνουν και πολλά. Είναι πάνω κάτω αυτά που ξέρουμε ήδη. Ο Κόουλ ψάχνει απελπισμένα μια θεραπεία για τους λυκανθρώπους. Η Γκρέις είναι λύκος μέχρι τη μέση του βιβλίου και λείπει αφάνταστα στον Σαμ. Η Ιζαμπέλ είναι ακόμα θλιμμένη από τον θάνατο του αδερφού της αλλά δεν το παραδέχεται σε κανέναν. Και την ίδια στιγμή, υπάρχει ο Τομ Κάλπεπερ και η επιθυμία του να εξολοθρεύσει όλους τους λύκους. Αυτό που εξελίσσει την πλοκή είναι το γεγονός ότι η ευχή του Τομ Κάλπεπερ γίνεται πραγματικότητα και ένα μαζικό κυνήγι πρόκειται να ξεκινήσει. Όλοι βρίσκονται σε κίνδυνο. Έτσι, ο Σαμ και ο Κόουλ πρέπει να βρούν ένα σχέδιο για να σώσουν τους λύκους πριν δολοφονηθούν όλοι.

Η αλήθεια είναι ότι τα αγαπημένα μου σημεία στο Παντοτινά ήταν αυτά με τον Σαμ και τον Κόουλ. Να τους βλέπεις επιτέλους να τα πηγαίνουν καλά και να καταλαβαίνουν ο ένας τον άλλο και να βλέπεις τη φιλία τους σιγά σιγά να ωριμάζει ήταν πραγματικά υπέροχο.

Οι τελευταίες 50 περίπου σελίδες του βιβλίου ήταν τόσο δυνατές που στην κυριολεξία ήμουν με δάκρυα στα μάτια! Δεν θέλω να πω τίποτα το συγκεκριμένο για όσους από εσάς δεν έχουν διαβάσει τα βιβλία και θέλουν ίσως να το κάνουν... Όμως το τέλος του βιβλίου αφήνει μια γλυκόπικρη γέυση. Κατ'αρχάς, μόνο το ότι είναι το τελευταίο βιβλίο της σειράς φτάνει. Αλλά επίσης σύμφωνα με την τακτική της Maggie Stiefvater δεν υπάρχει ένα τακτοποιημένο τέλος, όπου όλα έχουν βολευτεί και τυλιχτεί σε συσκευασία δώρου, παρά το πόσο πολύ μπορεί να θέλουμε να δούμε κάτι τέτοιο. Σε τελική ανάλυση, το Παντοτινά μου άρεσε πάρα πολύ όπως και γενικά η συγκεκριμένη τριλογία. Η σειρά αυτή ίσως είναι μία από τις καλύτερες που έχω διαβάσει!


 Εδώ είναι οι κριτικές μου για το Ρίγος και την Άπνοια.





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου